De afgelopen dagen zijn toch wat minder geweest qua weer. We krijgen wat restjes mee van de orkanen die in het Caribisch gebied hebben huisgehouden. Hier is het met name bewolkt en af en toe wat miezerig en de temperatuur is ook wat gezakt.

Ondertussen hebben wij de provincie Nova Scotia definitief achter ons gelaten. Onze laatste nacht verbleven we in een bed & breakfast bij een dame, Laurie. Ze was nogal een kletskous, maar enorm vriendelijk en gastvrij. Als ontbijt had ze een quiche gemaakt en die werd voorzien van worstjes, toast en een berg fruit, zoals bessen, aardbeien, meloen en sinaasappel, aan tafel opgediend. Dat is wel even wat anders dan we tot dan toe gehad hadden hoor. Het ontbijt is overal niet veel meer dan toast en kuipjes met jam of pindakaas. Niet heel erg, het wordt later op de dag voldoende gecompenseerd… We denken wel dat Laurie de restjes zelf op eet of anders aan één van haar katten opvoert. Ze heeft een kat die Pumpkin heet. Nou, hij was inderdaad oranje/rood en zo rond als een pompoen. Een flinke pompoen zeg maar!

Nadat we door Laurie volgepropt zijn, hebben we de boot naar Prince Edward Island genomen. Dat is de kleinste provincie van Canada en voor ons de tweede die we deze reis aandoen. Heel veel bijzonderheden zijn er eigenlijk niet op het eiland. Qua natuur is het er wel mooi, maar omdat het weer niet erg meewerkt, nodigt het niet uit. Het ziet er toch minder uit bij grauw en druilerig weer. De geplande tours op dit eiland hebben we daarom flink ingekort en we hebben niet zo veel bijzonders gedaan.

De plaats Charlottetown waar we twee nachten verblijven is best aardig groot vergeleken met alle dorpjes op het eiland en het is er ook heel sfeervol. Qua bouwstijl is het her en der anders dan wat we tot nu toe voornamelijk gezien hebben. Alles is overal van hout, maar hier zijn ook echt oude stenen bouwwerken.

Wat ons ook opvalt is dat je goed merkt waar de roots liggen van de mensen die de dorpjes gesticht hebben. We komen plaatsnamen tegen zoals: Inverness, New Glasgow, New London en Belfast. En dat zijn dan nog maar een paar namen. Je ziet het ook terug in de namen van de straten en zelfs van de accommodaties. Veel dingen doen toch wat Engels en Iers aan. Zo zijn er in dit plaatsje Ierse pubs en zie je echt de gezelligheid die je in Europese kroegjes ziet. Ook zijn hier best veel terrassen, Allemaal dingen die je in Amerika nauwelijks ziet, maar in Canada wel. Dat is dan toch gezellig hoor!

En ook hier zien we weer verwijzingen naar de verjaardag van Canada. Ze vieren dit jaar hun 150e verjaardag. Daarom zijn bijvoorbeeld alle nationale parken gratis toegankelijk. O ja, dat was nog wel grappig. Wij zaten bij Laurie met een paar andere stellen, onder andere een ouder stel uit Amerika. Zij waren vorig jaar in Canada geweest en twijfelden toen over welke pas ze zouden kopen voor de nationale parken. Er werd hun een duurdere pas aangeraden, maar die was dan wel een jaar geldig en zo zouden ze dit jaar dus niet extra hoeven te betalen. Zij hebben vervolgens dit jaar een dure vakantie van 5 weken door Canada gepland, omdat de pas gebruikt moest worden. Niet wetende dat de toegang voor iedereen gratis is dit jaar…

We verblijven trouwens nu in een prima B&B. Eigenlijk de beste accommodatie die we tot nu toe gehad hebben. We zitten wel in een bijgebouw, maar dat betekent dat we een heel huis voor onszelf hebben! Nou ja, een kamer in een huis dan…

Morgen hebben wij al weer onze laatste dag op dit eiland voordat we doorreizen naar de volgende provincie.

Een paar foto’s om een beeld te krijgen van onze afgelopen dagen.



De route van Cheticamp naar Pictou:

De route van Pictou naar Prince Edward Island, waar we in 2 dagen rond trekken.


2 Replies to “Charlottetown”

  1. Volgens mij vermaken jullie je wel.
    Leuk om te volgen en wat een mooie foto’s. Fijne dagen nog.

    Groetjes, Robert

  2. Een heel vehaal en holands weer daar. Wel leuk om jullie zo te kunnen volgen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*