We verruilen Italië al weer snel voor Slovenië, maar omdat we hier twee jaar geleden al geweest zijn, rijden we door en bezoeken de paar plaatsjes aan de kust niet. Binnen een mum van tijd rijden we de regio Istrië in Kroatië binnen. Waren we met een zonnetje vertrokken, inmiddels wordt de lucht steeds grauwer en het waait behoorlijk. Waarschijnlijk zitten we nog in een restje van een storm ergens. We zijn van plan hier meerdere nachten te blijven, om ook de kampeerunit af te koppelen en met de auto dit deel van het land te verkennen.
Vrij snel vinden we een kleinere camping, gelegen op een landtong met aan beide zijden de zee. Er is een haventje bij en het ziet er best prima uit. We mogen zelf ergens een plek uitkiezen, maar omdat we rekening moeten houden met het op- en afzetten van de kampeerunit, moeten we wel kritisch kijken naar een plek waarbij we ruimte hebben. Die vinden we vlak bij de zee. Het is er wel erg blubberig en ongelijk. Dat is niet ideaal. Uiteindelijk is het nog een hele klus om de auto er onder weg te krijgen. Het kost al snel meer dan een uur werk om alles goed recht te hebben staan met de ongelijke ondergrond. De unit staat flink hoog op zijn poten en het ziet er bizar en erg onstabiel uit.
We laten het zo en pakken de auto om naar Porec te rijden. Een plaatsje een paar kilometer verderop. Ook doen we meteen wat boodschappen voor de komende dagen. Het weer wordt er niet beter op en we besluiten om niet te lang in de regen te blijven lopen. Hup in ons campertje. Maar dat is nog wel een ding! Ik vind het helemaal niets en vrees steeds dat hij om zal kiepen of bij de pootjes afknapt. Om dan ook nog beide in het bed te moeten slapen waar helemaal geen poten onder zitten, dat zie ik helemaal niet zitten. We besluiten dan maar weer om de auto er onder te zetten en te laten voor de rest van de reis. Dat heeft al met al weer wat tijd gekost, maar het voelt wel een stuk prettiger.
Ons humeur was er inmiddels niet heel veel beter op geworden en de zin om nog eten te koken op het vrij late tijdstip ook niet… We besluiten om de dag een beetje positief af te sluiten en wandelen naar Funtana, het dorpje waar we naast staan. Er zijn nog wel wat restaurantjes geopend zo aan het einde van het seizoen. Overal zie je Duitsers en veelal een stuk ouder dan wij. Ook in dit restaurant brachten zelfs wij de gemiddelde leeftijd een heel stuk naar beneden! Het eten was er prima, de wijn niet wat ik besteld had, maar we doen het er maar mee. We krijgen nog wel wat gratis hapjes en een drankje, raki (lees: vergif!). Braaf als we zijn, hebben we alles opgemaakt en gezegd dat het heerlijk was, hahaha!
Eerder op de dag kwamen we nog een andere truckcamper tegen. Een zeldzaamheid op de weg lijkt het. Hij groette ons. Blijkbaar doen de truckcamperaars (of truckampeerders) dat. We horen helemaal bij de club! Het zijn veelal gewone campers en heeeeel veel buscampers die we zien tot nu toe. We vallen dus wel op met ons vervoersmiddel en we zien geregeld dat mensen er naar kijken. Ze verdraaien hun nek er bijna bij. Ook wel weer grappig.
Omdat we niet het nut inzagen om nog langer op deze camping te blijven nu we toch de auto niet loskoppelen, besluiten we de volgende dag meteen maar te vertrekken. De reis gaat via de westkant van het schiereiland richting het zuiden. De eerste stop is de Limfjord die ver landinwaarts gaat. Mooi groen water, wat bootjes en een paar restaurantjes. Verder naar het zuiden komen we in Rovinj. Een leuk plaatsje en erg toeristisch. Smalle straatjes, kleurrijke huizen en de zee altijd dichtbij. Een haven vol met bootjes en terrassen. Er is markt en overal zien we diverse lokale producten die verkocht worden, maar ook veel kunstenaars die hun spullen te koop aanbieden. Al met al best een leuke stop. Daarna rijden we iets meer landinwaarts naar een klein plaatsje, Bale. De weg er naar toe loopt langs olijfboomgaarden, druivenranken en cipressen. Het landschap is glooiend en het doet ons erg aan Toscane denken. Het is heel anders dan gisteren. Dat was wat kaal en vlak. Bale heeft wel wat leuke straatjes, maar stelt ook niet al te veel voor. Daarom rijden we snel door naar Pula. Een grote plaats in het zuiden. Maar we hebben lang rondgereden en zijn er niet in geslaagd een plek te vinden waar we de camper legaal mochten parkeren. Een Engels stel waarschuwde ons nog dat zij net een fikse boete hadden gekregen. Dat wilden we niet riskeren dus helaas. Pula gaan we niet bekijken. We rijden nog iets verder zuidwaarts en zitten inmiddels bijna in het uiterste puntje van de provincie. De straatjes worden steeds smaller en ons campertje blijkt niet zo handig te zijn in deze omgeving. We besluiten dan ook maar een camping te zoeken. Op de camping zien we dat we ook best met mijn Fiatje hadden kunnen gaan door er een daktent op te zetten! Suggestie voor volgend jaar? Ik denk het niet. We stallen ons campertje onder de bomen. Een plekje aan zee waar we de zon onder zien gaan.